Πώς καταλαβαίνω ότι ένα επίπλο είναι αντίκα;

Αυτά είναι τα απαραίτητα tips για να ξεχωρίσεις μια αντίκα από μια φτηνή αντιγραφή.

Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι επίπλων και καθένα έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. 

Συνήθως, οι αντίκες είναι κατασκευές σε κλασσικές γραμμές. 

Είναι χειροποίητες, εμφανίζοντας πάντα απαλές ατέλειες και ανομοιομορφίες. Η ακριβής συμμετρία είναι κλασικό σημάδι κατασκευής μηχανής. Μια πραγματική αντίκα δεν είναι τέλεια κομμένη, ενώ μια αντιγραφή με τα ίδια χαρακτηριστικά είναι, γιατί έχει κοπεί με μηχανή. Μέχρι το 1860 η κοπή και η επεξεργασία του ξύλου δεν γινόταν από μηχανήματα.

Έχετε υπόψη σας, ότι είναι εξαιρετικά σπάνιο να βρείτε αυθεντική αντίκα σε παζάρι.

Η αντίκα έχει ιδιαίτερη αξία, λόγω των καλοδουλεμένων σκαλισμάτων, των περίτεχνων στολισμών της και φυσικά, λόγω της ηλικίας της. Εδώ όμως επικρατούν δύο απόψεις. Για τα παλαιοπωλεία πρέπει να είναι τουλάχιστον 50 χρονών, ενώ για τις εξειδικευμένες αντικερι, μια πραγματική αντίκα πρέπει να ξεπερνά σε ηλικία τα 150 χρόνια.

Μια πραγματική αντίκα κουβαλάει την σχεδιαστική τεχνική της εποχής που φτιάχτηκε, αλλά διατηρεί ακόμα την χρηστικότητα της ως έπιπλο. 

Το φινίρισμα στο ξύλο είναι επίσης ένα χαρακτηριστικό για να ξεχωρίσεις μια αντίκα. Μέχρι την βικτοριανή εποχή, το shellac ήταν ο μόνος τρόπος φινιρίσματος της επιφάνειας. Το Shellac είναι μια ρητίνη που εκκρίνεται από τα θηλυκά σκαθάρια πάνω στα δέντρα στα δάση της Ινδίας και της Ταϊλάνδης.

Η λάκα και το βερνίκι δεν είχαν αναπτυχθεί μέχρι τα μέσα του 1800. Άρα το φινίρισμα σε ένα κομμάτι που γίνεται πριν από το 1860 είναι συνήθως shellac.

Αν το κομμάτι είναι πολύ παλιό, μπορεί το φινίρισμα να είναι από λάδι, κερί, ή με βαφή γάλακτος. Η βαφή γάλακτος (milk paint) είναι ένα μη τοξικό μίγμα με βάση το νερό που χρησιμοποιείται ως βαφή.

Αν έχετε την ευκαιρία να εξετάσετε το αντικείμενο, δοκιμάστε να καθαρίσετε ένα κομμάτι του σε ένα δυσδιάκριτο σημείο. Αν το σημείο αρχίζει να διαλύεται σημαίνει ότι είναι περασμένο με shellac. Αν το κομμάτι είναι ζωγραφισμένο με βαφή γάλακτος, φεύγει μόνο με αμμωνία.

Και βέβαια το υλικό του ξύλου. Πριν το 1700 τα έπιπλα κατασκευάζονταν πιο πολύ από ξύλα βελανιδιάς, αλλά από το 1700 περίπου, το μαόνι και η καρυδιά χρησιμοποιούνταν ευρέως. Για έπιπλα καλύτερης ποιότητας χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο ξύλα όπως σφενδάμι, δρυς, καρυδιά, κερασιά, ή μαόνι.